یا رب کیستم که از سرم ندارم اگهی...
یــــارب
میهمان امشبم باش.....میزبانی خواهم بود با دنیایی حرف
یارب ...دریابم ...که بیقرارم
بیقرار تو و عشق بی انتهایت ...ای معشوقی که دست نیافتنی هستی
و من عاشقی بی تاب و سرگشته
که فاصله غریبی است بین من و ... تو ... فاصله ! .... نه !! راه غریبی است
بین من و ... تو ... و آن باغ ...
باغی که درش گشوده است به رویم ...راهش سبز است ..... و من
سر بر سجده شکرانه تو پیشانی بر خاک ...ولی !!!
چرا امانم را این اشکها گرفته اند ..چرا بغضی عجیب حیرانم کرده
ای معبود سبز .....که خورشید با تمام درخشندگیش از تو نام گرفته
و کوه با تمام استواریش ...فقط مشتی خاک است در برابر عظمت تو
وای بر من و این پای ناتوان ...امان از این پا
در این بین من چیستم و کیستم ؟؟
گاه غریبم و گاه اسیر
یـــارب
راه گم کرده ام راهی نشانم بده
که دراندوه نام تو را دارم و در بی کسی وجودت را
ای که نتوانم قیاست کنم با هیچ چیز و هیچ کس
که تو خود آفریدی همه چیزم را همه کسم را
ای مامن تنهایی من ای بارگاه مقدس محبتم
ای هوای من ای همه ی نفسم بسته به اراده پاکت
ای که آبی آسمانت برایم نشان امنیت است
که زیبا خلق کردی این رنگ تمام معنی را
گاه جویای صداقتم به آسمان می نگرم
و گاه به دنبال راستی و حقیقت که باز بالای سرم را نظاره گرم
که تو چگونه این همه زیبایی این همه برکت را بر من ارزانی داری
ولی من ...!!! ناتوانم برای شکرانه
و به خود می بالم که از تبار انسانهایی هستم که نام تو را به من آموختند
که می بینم در تمام شبهای تنهاییم آن هنگام که دستم به سوی تو دراز است
که چه بلند است در این زمان دستانم رو به سوی تو آنگاه که
بی تاب توام نیازمند توام
می بینم که تنها نیستم در این غربت سرای غم
می بینم که بامن هستند همه دستانی که اینک با من هستند
که تو تنهایم نمی گذاری و حتی در آن ساعت غمینم
انسانهای خاکی دیگری با من در حال زمزمه هستند
که همه و همه کس در همه جا و همه حال تو را می جویند
معبود من که تنها کلمه عشق در مورد تو مصداق دارد
و فقط می توانم با مفعول بودن تو فاعل واقع شوم
و فاعلین این راه برای رسیدن مفعول بودنت خم و چم های فراوانی در پیش دارند
کمکم کن ویاریم ده برای شناخت این حس عرفانی
که در این راه قلب کوچکم راآب دیده می سازم و می گسترانم
تا بتوانم ذره های این عشق بی انتهای تو معبودم را در آن بگنجانم
یـــارب
دریــــــابم...